Εκλογές χωρίς ένα απαραίτητο στοιχείο. Την Ελπίδα...

Ακόμη μια εκλογική αναμέτρηση για τη χώρα που συνεχίζει να φυτοζωεί και να μετράει τα κομμάτια της μεσά στα χρόνια των μνημονίων. Μια εκλογική αναμέτρηση που όμως δεν διαθέτει το στοιχείο που είχαν όλες...

οι προηγούμενες από τη Μεταπολίτευση και μετά. Την Ελπίδα. Μια ελπίδα που καλλιέργησε ο ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία τρία χρόνια και που τελικά αποδείχθηκε φρούδα, καθώς ο Αλέξης Τσίπρας παρά τις αντίθετες εξαγγελίες, έφερε ένα τρίτο ακόμη σκληρότερο μνημόνιο.

Το κυρίαρχο στοιχείο είναι η απογοήτευση. Ούτε καν οργή ή θυμός. Απλά απογοήτευση. Η πρώτη φορά Αριστερά δεν έφερε τελικά το πολυπόθητο αποτέλεσμα με τον ΣΥΡΙΖΑ να προστίθεται και αυτό στα μνημονιακά κόμματα. Δεν λέω ότι είναι ίδιος με τους άλλους, αλλά άμα συνεχίσει έτσι σε λίγο δεν θα διαφέρει.

Υπάρχει όμως και το αντιμνημονιακό μέτωπο. Υπάρχει όμως; Ο Λαφαζάνης και οι υπόλοιποι που έφυγαν απο το ΣΥΡΙΖΑ κράτησαν, και συγχαρητήρια για αυτό ,την στάση που είχαν όλα αυτά τα χρόνια και δεν έκαναν κωλοτούμπα, όμως φτάνει μόνο αυτό;

Ποιό είναι το πρόγραμμα της Λαικής Ενότητας ποιό είναι; Τι ακριβώς προτείνετε κύριε Λαφαζάνη εκτός από φωνές και επαναστατικά τσιτάτα; Από αυτά χορτάσαμε. Θέλουμε πρόγραμμα. Αναλυτικό και με τι κόστος εφαρμογής. Γιατί αλλιώς κινδυνεύετε να χαρακτηριστείτε γραφικός και θα είναι άδικο για έναν άνθρωπο της δικής σας διαδρομής.

Εκλογές της απογοήτευσης λοιπόν. Και η απογοήτευση είναι πιο επικίνδυνη από την οργή. Τραγελαφικοί τύποι όπως ο Βασίλης Λεβέντης είναι προ των πυλών της Βουλής, ενώ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τη Χρυσή Αυγή που μπορεί να μεγαλώσει και άλλο.

Το ΚΚΕ βρίσκεται σε άλλη εποχή και διάσταση ενώ τα υπόλοιπα αριστερά κόμματα μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Και βέβαια ο κίνδυνος να επιστρέψουν οι σκελετοί από το ντουλάπι μετά από μόλις 9 μήνες είναι ορατός.

Τι κάνουμε τότε; Δεχόμαστε το μνημόνιο, προσπαθούμε να το εφαρμόσουμε και το βουλώνουμε; Αδιαφορώντας για την ύφεση που θα κατασπαράξει τον πληθυσμό αυτής της χώρας και θα οδηγήσει στην τελειωτική φτωχοποίηση του λαού;

Στέλνουμε στο διάολο την Ευρωπαϊκή Ένωση και επιστρέφουμε στο εγχώριο νόμισμα; Και μετά τι; Νομίζω πως ούτε οι υπέρμαχοι της δραχμής μπορούν να πουν με σιγουριά τι θα γίνει. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα...

Και θα μου πείτε, εσύ τι προτείνεις; Ειλικρινά δεν ξέρω. Τα προηγούμενα χρόνια κραύγαζα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ και πλέον έχω καταπιεί τη γλώσσα μου και έχω λουφάξει στη γωνιά μου.

Θα πω όμως αυτά που ξέρω. Η ψήφος είναι σοβαρή υπόθεση και θα γίνει ακόμη σοβαρότερη. Οπότε το πάω αντίστροφα. Τι θέλω.

Θέλω να ανακοπεί η αύξουσα πορεία της Χρυσής Αυγής, να ηττηθεί το παλιό σύστημα της διαπλοκής που έφερε τη χώρα σε αυτά τα χάλια, θέλω να κλείσει ο ιστορικός κύκλος του ΠΑΣΟΚ και να υπάρξει ένα σοβαρό κόμμα στο κέντρο. Μνημόνιο δεν θέλω σίγουρα όμως οι αντιμνημονιακές δυνάμεις με τρομάζουν σχεδόν τόσο όσο και οι μνημονιακές.

Τι ψηφίζεις λοιπόν θα μου πείτε. Απάντηση δεν θα πάρετε. Ο καθένας μας ας ακούσει τη συνείδησή του και ας απαντήσει μόνος του...